Калимаёбаки тоҷикӣ – на танхо бозӣ, балки як курси томи омӯзиши забони тоҷикӣ мебошад. Дар ин барнома шумо метавонед калимаҳоро бо ҳарф тахмин кунед, маъно, пайдоиш ва истифодаи онҳоро дар контекстҳои гуногун фаҳмед. Шумо инчунин метавонед пешрафти худро пайгирӣ кунед, холҳо гиред ва натиҷаҳои худро бо одамони дигар мубодила кунед. Ин на танҳо як шавқовар, балки як барномаи муфид барои ҳар касе, ки мехоҳад забони тоҷикиро омӯзад ё малакаи худро дар он такмил диҳад. Шумо метавонед захираи луғавии худро васеъ кунед, имло ва грамматикаи худро такмил диҳед ва инчунин дар бораи фарҳанг, таърих ва адабиёти тоҷик бисёр далелҳои ҷолибро омӯзед. Ин барнома барои ҳама сатҳҳои маҳорат, аз шурӯъкунандагон то пешрафта мувофиқ аст. Бо истифода аз анаграммаҳо калимаҳоро тахмин кунед.

Ин барномаест, ки ба шумо на танҳо омӯхтани забони тоҷикӣ, балки дӯст доштани забони тоҷикӣ низ кумак мекунад. Шумо метавонед бо тахмин кардани калимаҳои гуногун аз раванди омӯзиш лаззат баред. Шумо метавонед ба як ҷамъияти бузурги дӯстдорони забон ва фарҳанги тоҷикӣ дохил шавед.

Калимаёбаки тоҷикӣ як барномаест, ки шумо намехоҳед аз дастгоҳи худ нест кунед. Ҳоло онро зеркашӣ кунед ва саёҳати ҷолиби худро тавассути забони тоҷикӣ оғоз кунед. Шумо пушаймон нахоҳед шуд!